FRENEZA ESPERANTUJO

Bedaŭrinde miaj amikoj min ne komprenas

ne komprenas ili kio estas Esperanti’

ĉar pensas ili ke mi sendube frenezegas

ne facile videblas nia ronda famili’.

Ĉu eblas klarigi ja kio estas la Civit’?

kaj la ŝercoj pri iu eterna komencanto

komprenos ili kia besto estas krokodil’

kaj ke inferen iras ĉiu ajn kabeanto?

Ne facile eksplikeblas la reva Fina Venk’

kaj kial la kanto “Dek Bovinoj” tiom gravas

ĉu videblas ke en la mondon venas nova sent’?

sendube ili ne vidos ke Esperant’ pravas.

Kaj kio pri la sigloj UK, PIV, TEJO, SAT, AMO

nia paralela univers’ neimagebla

kie la amiko nomiĝas samideano

kaj volapukaĵ’ estas io nekomprenebla?

Gufujoj en "mojosa etoso" al ni plaĉas

idistoj estas ĉiam malbonvenaj fiuloj

tamen Tokipono al multaj el ni konatas

ĉu ni kompare vere estas tiel stranguloj?

Postkongresaj sindromoj ĉe ni ofte okazas

ne trokonatan apartan muzikon ŝatas ni

kiam ni kongresumas oni gaje kantadas

kaj babilas ja pri La Perdita Generaci’.

Ho, mia Esperantujo, vera Frenezujo

eble per “gutoj malgrandaj” vi neniam venkos

sed volas mi ke vi estu varma Brakumujo

kiun ni, Esperantistoj, ene ĉiam sentos.

(Verkis: Juan García del Río)