Al la Zamenhofa tago

 Desegnita de mi por la okazo

Restu, la esper'

 

Jen denove via tago

esperanto, nia juvel’

ilo de paco kaj amo

restu ĉiama, la esper’

kaj vi, spirita trezoro

restu, neniam iru for

estu gvidata la koro 

de ĝojo, sed ne de plor’

aŭskultu, mondo senscia!

ne plu, moke, ignoru ĝin

ĉar la decid’ estas via

naskiĝu, frateca senlim’!

dume, ĉiu samidean’

ĝuu kulturon senĉese

havu libron en via man’

daŭre revu, se necese...

Ĉu vere Esperanto ne utilus...?