GLORKANTO AL ESPERANTO

   Ĉi tie mi simple kopias unu el miaj plej ŝatataj poemoj, kiu estas dediĉita al la lingvo Esperanto kaj al ties sen-egala “spirita valoro”. Dankon, Nadija.

Nadija Andrianova (1921-1998)

GLORKANTO AL ESPERANTO

Ho, mia kara lingvo Esperanto,

miraklo vera kaj neripetebla,

ŝlosil' magia, kiu malfermadas

de ĉiuj landoj, kontinentoj pordojn,

kaj same -de la bonaj homoj- korojn.

Vi, mia amo, mia vivo kaj konsolo,

multfoje savis min de malespero

dum krudaj, tristaj, dolorigaj horoj,

kiam mi pensis min jam forlasita plene

de ĉiuj karaj kaj amataj homoj,

kaj vivo ŝajnas perdi celon kaj valoron...

Nur sola vi dum tiuj tristaj horoj

helpadis min retrovi ekvilibron

animan kaj plenigi kor-vakuon

per viaj sonoj melodiaj, belsonoraj,

kaj per ideoj plej humanaj, kiuj

kunigas la bonvolajn pac-amantojn

el ĉiuj anguletoj de l' planedo

en unu grandan rondon familian.

Ho, kara, nobla lingvo Esperanto,

mirakla ilo por interkompreno!

Ĝis lasta spiro kun fervoro

mi gloros, benos vin

el tuta mia koro...

Poemo eltirita el la libro de Ukraina verkistino Nadija Hordijenko-Andrianova: "Vagante tra la mondo maltrankvila". (Budapest, 1987)