VIA RIDET’ MANKAS

Jam al vilaĝo mi alvenis

jen konatuloj min ĉirkaŭis

vivas ankoraŭ floroj kortaj

kantas daŭre birdoj ĉielaj

jen mi kunportis gitareton

ĉiutage verkas mi soneton

via ridet’ ĉi tie mankas

do feliĉec’ vera ne eblas

dum tiuj tagoj mi promenos

kantos, ludos kaj sonĝos

sed antaŭ ĉio mi certegas

ke via alven’ tute nepras.

Ne manku al ni via rideto...