DEK UNU REVULAJ HAJKOJ 

(Pri amo, naturo kaj diversaj aliaĵoj)

                            Granda am’ mia

                            kune ni ĉiam vivis

                            mi ja dankemas. 

                 (al mia vivo-kompanino Belén)

Bele tagiĝis

suno varme eliĝis

mi feliĉiĝis.

                                  Kantas birdetoj

                                  pluvo fine foriris 

                                  jam venas esper’.

Stultas la mondo

en manier’ danĝera

kaj tristiĝas mi.

Epidemio

la mondon atakegis

sed ĉio samis.

                               Kokcinel’ venis

                               surfolie videblis

                               kaj jen mi ĝojis

muzik’ aperas

ĉio tiam feliĉas

paradiz’ estas

Puran aeron

Volus mi ĉiam spiri

mono, iru for!

                         Trilas birdeto,

                         urbo tute silentas 

                         aŭskultadas mi.

Esperant’, venu!

mondo: lasu ĝin ene

kaj ne stultu plu!

                        Pluveto ĉesis

                        tro mallonge daŭris ĝi

                        sopiras mi ĝin!

La hajkojn verkis: Juan García del Río Guerrero

(La bildoj estas eltiritaj el interreto, krom la ĉi-suba, kiu montras pleton farita de mia edzino surbaze de du miaj mandalaĵoj)