ĈIO FORIĜAS; RESTU POEZI’

 (Liberaj versoj. Spontana vervo)

Pensas ni, ke ĉio eterne daŭros

volas ni, ke nenio ŝanĝiĝu

ho!, kia vana naiva iluzi’

ĉar tempo-pasado ĉion detruos

vidu ruinaĵojn de pasintaj gloroj

pensu, ke eĉ steloj mortos

grandaj herooj sinkis kaj dronis

priprodaĵaj memoraĵoj vanuos

tempo fuĝas, nenio restas

sed ne rezignu: profitu viajn tagojn

aliuloj bezonas vian kontribuon

nur tiel vivoj sencon havas

la entuton ni ne povos kompreni

ni estas nur eroj en l’Univers’

amu, ĝuu, revu, helpu, vivu

estu ni parto de eterna vers’...

 Jen du desegnaj versioj de la sama baza ideo